Ο κομήτης με τις Δύο Ουρές.

Ο κομήτης με τις Δύο Ουρές, ένας οιωνός συνυφασμένος με τον Σίγκμαρ αλλά και την Aυτοκρατορία, έχει εμφανιστεί στον ουρανό. Για μερικούς, σημάδι ελπίδας. Για άλλους, προάγγελος καταστροφής. Η ανησυχία και η ένταση, αποτέλεσμα του σκληρού χειμώνα και της φτωχής σοδειάς, είναι εμφανής σε όλη την αυτοκρατορία. Οι φάρμες και τα χωριά δυσκολεύονται περισσότερο από ποτέ να τα βγάλουν εις πέρας, και οι προμήθειες που προορίζονται για τις συνεχείς πολεμικές επιχειρήσεις της αυτοκρατορίας είναι πλέον σχεδόν εξαντλημένες.

Λακκούβα!

Για πολλούς υπηκόους αυτό σημαίνει ένα πράμα μόνο. Η Συντέλεια είναι κοντά. Ο φόβος είναι διάχυτος. Άλλος ένας Μεγάλος Πόλεμος έρχεται. Οι Κτηνάνθρωποι γίνονται πιο ανήσυχοι. Επιτίθενται σε χωρία συχνότερα και με μεγαλύτερο μένος. Οι λατρείες του Χάους αυξάνονται, κάνουν επικλήσεις και συγκαλούν Δάεμονες, υποκινούν επαναστάσεις, και υποθάλπουν εξεγέρσεις σε πόλεις σε όλη την επικράτεια της Αυτοκρατορίας.

Ομάδες επιδρομέων του Χάους περιτριγυρίζουν όλο και πιο νότιa από ότι συνήθιζαν - μερικές φορές εισχωρούν ακόμη και ως την Ράικλαντ δοκιμάζοντας τις άμυνες της Αυτοκρατορίας για την επικείμενη σύγκρουση. Σε τέτοιους καιρούς αβεβαιώτητας ο φόβος εξαπλώνεται  γρήγορα καθώς φήμες φτάνουν στην πόλη Ράικλαντ από το Κίσλεβ. Φήμες για έναν Υπέρμαχο του Χάους που αποκαλείται Σάρθα Λενκ, και για την ισχηρή του στρατιά του Χάους που έχει εξαπολύσει πόλεμο εναντίων των στρατιών του Κίσλεβ. Αλλά οι πληροφορίες είναι ύποπτες και καθόλου αξιόπιστες. Μερικά από τα νέα που φτάνουν στο Ράικλαντ κάνουν εικασίες ότι το Γούλφενμπουργκ αλώθηκε. Αντικρουόμενες φήμες επιμένουν ότι η στρατιά του Σάρθα Λένκ ηττήθηκε, ενώ άλλες φήμες υπαινίσσονται ότι οι δυνάμεις του Χάους, δεν ήταν παρά μόνο η εμπροσθοφυλακή ενός απέραντου στρατού με στόχο να κατακλύσουν την Αυτοκρατορία.
 
Κι' άλλη λακκούβα! Μα τον Σίγκμαρ, επίτηδες πέφτει μέσα?

Σε απάντηση αυτών των ανησυχητικών οιωνών, και διαισθάνοντας ότι διακυβεύεται η μοίρα του Βασιλείου, ο Αυτοκράτορας Καρλ Φραντζ προετοιμάζεται ακούραστα για να προστατέψει την Αυτοκρατορία. Στέλνει αντιπροσώπους του στον Phoenix King στην Ούλθουαν, ζητώντας την συνδρομή των Ευγενών Ξωτικών στην επικείμενη σύγκρουση. Επικαλούμενος αρχαίους όρκους και συμμαχίες, ο Καρλ Φραντζ, εκλιπαρεί τον Αρχι-Βασιλέα των Νάνων να συσπειρωθεί με τον αγώνα της Αυτοκρατορίας.

Στα βάθη του δάσους Άθελ Λόρεν, η Άριελ, η βασίλισσα του δάσους διαισθάνεται και αυτή την επικείμενη εισβολή. Στέλνει ομάδες Ξωτικών του δάσους μέσω του Περάσματος της Τσεκουροδαγκοματιάς και μέσα στην Ράικλαντ για να προστατεύσει τους αρχαίους υπαίθριους τύμβους που είναι κρυμμένοι βαθιά μέσα στο Δάσος της Ρέικλαντ, και για να συνδράμουν με όποια βοήθεια μπορούν στην μάχη εναντίον των δυνάμεων του Χάους.

Τώρα τι? Η άμαξα πήρε απότομη  στροφή, έγειρε επικίνδυνα προς τα δεξιά, αψήφισε την βαρύτητα για μια στιγμή και ισορρόπησε στην μία ρόδα. Έπρεπε να το είχε φανταστεί όταν ο οδηγός του ζήτησε το μισό από το κανονικό ναύλο. Πάντα παίρνεις αυτό που πληρώνεις.

Ανάμεσα σε αυτήν την πληκτική αναταραχή, οι τυχοδιώκτες είναι φάροι ελπίδας. Η μοίρα τους κάλεσε, τους έδεσε με τα ασημένια νήματα του πεπρωμένου και της καλής τύχης. Ενωμένοι, θαρραλέοι άνθρωποι του Ρέικλαντ, Ξωτικά του δάσους από την Άθελ Λόρεν, Ευγενή Ξωτικά από το μακρινό Ουλθουαν, και οι Νάνοι του Κάρακ Άζγκαραζ, έρχονται αντιμέτωποι με τις απειλές του Παλαιού Κόσμου.

Θα μπορέσουν αυτοί οι λίγοι θαρραλέοι να εκπληρώσουν το πεπρωμένο τους ως οι Υπέρμαχοι της Μοίρας, σε αυτήν την στιγμή που η Αυτοκρατορία τους έχει ανάγκη όσο περισσότερο από ποτέ?

Η άμαξα πέρασε πάνω από άλλη μια λακούβα. Ο Πάρτον χτύπησε το κεφάλι του στην οροφή της άμαξας και βλαστήμισε. Αυτή τη μουτζούρα δύσκολα θα μπορούσε να τη σβήσει από το σημειωματάριο του. Έσκισε την σελίδα και όλα όσα είχε γράψει. Πήρε απόφαση ότι δεν ήταν καλή ιδέα να γράψει βιβλίο με θέμα μια φανταστική ομάδα τυχοδιωκτών. Οι δάσκαλοι του, του έλεγαν να γράφει για αυτά που ξέρει. Δεν ήξερε τίποτα για τυχοδιώκτες ή για περιπέτειες ή για μάχες εναντίων των ορδών του Χάους. Τα μυθιστορήματα δεν ήταν ποτέ το δυνατό του σημείο. Βιογραφίες, ιστορίες για υπαρκτούς ανθρώπους, ναι! Ή ξωτικά. Ή ακόμα και νάνους. Αφηγήσεις και εξιστορήσεις αληθινών συμβάντων και περιπετειών. Αυτά του άρεσαν να γράφει. Ας ασχοληθούν με τις μυθοπλασίες οι νταντάδες που λένε παραμυθάκια στους γιους ευγενών τα βράδια. Ή οι πλακατζήδες αγρότες που προσπαθούν να τρομάξουν τους μεθυσμένους συγχωριανούς τους στις ταβέρνες. Ή οι ερωτύλοι νεαροί που θέλουν να εντυπωσιάσουν την κόρη του πανδοχέα. Αλλά όχι ο βάρδος και ανερχόμενος βιογράφος Παρτον Αλαγκιάς! Το επόμενο βιβλίο του Πάρτον Αλαγκιά θα είναι μια βιογραφία, ένα ντοκουμέντο. Τέλος! Θα γράψει ένα βιογραφικό ντοκουμέντο που όμοιο του δεν θα έχει υπάρξει, ακόμα και αν είναι το τελευταίο βιβλίο που θα γράψει. 

Είχε αρχίσει πια να νυχτώνει όταν η άμαξα που είχε μισθώσει ο Πάρτον Αλαγκιάς με τα τελευταία του χρήματα, έφτασε στον προορισμό της, στην Αλτντορφ, την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας, μέσα στην καρδιά της Ρείκλαντ. Λυπήθηκε που ήταν νύχτα και δεν μπορούσε να θαυμάσει τα ξακουστά Ανάκτωρα, τον Μέγα Ναό του Σίγκμαρ και τον ποταμό Ρέικ. Όταν ρώτησε τον αμαξά σε για ένα φτηνό πανδοχείο του πρότεινε το 'Πανδοχείο του Αμπτούλ', στις αποβάθρες του λιμανιού κάτω στο ποτάμι Ρέικ, σε μια από τις πιο κακόφημες περιοχές της 'Αλτντορφ. Τόσο κακόφημη που, όπως είπε ο αμαξάς, η διανυκτέρευση στα πανδοχεία της περιοχής είναι σχεδόν τσάμπα.