Καταιγίδα στον Ορίζοντα: Ιντερλούδιο - Φυλάξτεμ' ένα πόδι.

‘Επ, ακίνητοι! Τι νομίζετ’ότι κάνιτε’κεί?’, τσίριξε ο Γκομπσπαητ. Οι τέσσεροις βαστάζοι του τον κρατούσαν ψηλά πάνω στην πέτρα-θρόνο του και προσπαθούσαν να τον ισσοροπήσουν.

Οι ύποπτες μάπες των γκόμπλιν γύρισαν προς το μέρος του και αποτραβήχτηκαν ενστικτωδώς. ‘Τίπ’τα ‘φεντικό! Απλά είπαμ’ να τσιμπήσουμ’ κάτ’, κλαψούρισε το πιο γενναίο από τα πρασινοτόμαρα γκόμπλιν.

‘Αλλού αυτά. Κάτ’ σκαρώνετ’’. Ο Γκόμπσπαητ, από ψηλά κοίταξε γύρω-γύρω με υποψία. ‘Πού’ν’ο Ράτγκας? Δεν πιστεύ’ να τον… φάγατε?’

Ακολούθησε μια σιωπή αποστροφής.

‘Να φάμ’ τον Ράτγκας?’, το γκόμπλιν ακούγονταν πληγωμένο. ‘Να φάμ’ τον Ράντγκας? Μα αυτό είν’ αηδιαστικό ‘φεντικό! Το παλικάρ’ είν’ ένας από’μας!’

‘Εξάλλου,’ έκραξε ένας άλλος πρασινοτόμαρος, ‘είν’ λίγδας και μπίχλας. Θα μας έπιαν δυσπεψία με δαύτον!’

‘Και τότε ποιος είν’τούτος, τότε!’, είπε ο Γκόμσπαητ, δείχνοντας ένα ενοχοποιητικό μεγάλο νύχι στο κρέας. ‘Και μη με φλομώσετε στα ψέματ’ γιατί θα σας δώσω κάτ’ πολύ χειρότερ’ από δυσπεψία’.

‘Εεε… ο Γκίτερ, ‘φεντικό. Ένας απ’ την παρέα του Μάγκοτ. Αλλά ήταν ψόφιος όταν τον βρήκαμ’. Το γκόμπλιν έκανε μια μικρή παύση. ‘Βέβαια μας είπ' ότ' απλά κοιμόταν… αλλά ούλοι του Μάγκοτ είν’ ψεύτες, δεν είν’?’ Τα άλλα γκίμπλιν έγνεφαν καταφατικά με πλήρη συμφωνία. Κανένα γκόμπλιν δεν εμπιστευόταν το άλλο, και είχαν κάθε λόγο.

‘Συνεχίστε τότε’, ανακήρυξε ο Γκόμπσπαητ. ‘Και φυλάξτεμ’ ένα πόδι, αν θέλετ’το καλό σας!’.