'"Ούτε η κόλαση δεν έχει όργη, σαν αυτήν της περιφρονημένης γυναίκας" - Πάρτον Αλαγκιάς, Βιογράφος και Τραγουδοποιός
Dramatis Personae
Γκέρτυ Χόχεν, πρώην υπηρέτρια του Λόρδου Ρίκαρντ Ασάφενμπεργκ
Η Γκέρτυ έριξε μια κουβέρτα πάνω της. Το κρύο διαπερνούσε τα κόκαλα της. Η παράγκα που μοιραζόταν με την συγκάτοικο της ήταν στην βορειότερη συνοικία της Ούμπερσραηκ. Μακριά από το αναθεματισμένο πανδοχείο το Φεγγάρι του Ναύτη και τους απεχθείς πελάτες του, αλλά δυστυχώς σε μέρος που το χτύπαγαν βοριάδες. Από το κρύο τα χνώτα της άφηναν ένα μικρό συννεφάκι, αλλά δεν μπορούσε να το δεί γιατί ήταν σκοτάδι. Έτριψε τα χέρια της για να ζεσταθεί. Νόμισε ότι κάτι άκουσε απ’ έξω. Άνοιξε την πόρτα της. Κανείς. Πριν την κλείσει είδε ένα λευκό φάκελο στο σκαλοπάτι της, τον φώτιζε το πράσινο και μιαρό φως του δεύτερου φεγγαριού, του Μόρρσλιμπ. Είχε ζωγραφιστά δύο ζάρια. Χαμογέλασε. Είχε αρχίσει να νομίζει ότι ο ζητιάνος της είχε πει ψέματα για να πάρει τα λεφτά της. Τελικά όμως έλεγε την αλήθεια. Όντως γνώριζε κάποιον στην συντεχνία των κλεφτών, γιατί από αυτούς ήταν το γράμμα. Έσκυψε, το πήρε, και μπήκε πάλι μέσα κλείνοντας την πόρτα.
Έκατσε στην καρέκλα της και άναψε το κερί που ήταν πάνω στο τραπεζάκι. Το δωμάτιο φωτίστηκε, οι τοίχοι είχαν παράξενα σκαλίσματα. Το ίδιο και το τραπεζάκι. Άνοιξε το γράμμα προσεκτικά και έβγαλε το σημείωμα. Το ξεδίπλωσε και το διάβασε. ‘Πέθανε στην Στρομντορφ. Έκαψαν και το κουφάρι του’, έγραφε. Η Γκέρτυ ξαναδιάβασε το γράμμα. Δεν μπορούσε να το πιστέψει. Το δίπλωσε και το έβαλε πάλι στο φάκελο, και αυτόν με την σειρά του τον έβαλε στον κόρφο της. Το βλέμμα της ήταν απλανές, κοίταζε στο κενό. Αφηρημένα ακολουθούσε με το δάχτυλό της το περίγραμμα του αστεριού με τις οχτώ ακίδες που ήταν χαραγμένο στο τραπεζάκι.
Άρχισε να ζαλίζετε, αλλά κατάλαβε ότι είχε ξεχάσει να πάρει ανάσα από την στιγμή που διάβασε το μήνυμα και μετά. Ανέπνευσε και άρχισε να χασκογελά ασταμάτητα. Μετά το χαχάνισμα εξελίχθηκε σε νευρικό γέλιο. Σηκώθηκε όρθια, κλοτσώντας την καρέκλα της μακριά. Έριξε το κεφάλι της πίσω, και απόλαυσε το γεγονός γελώντας μανιακά, το γέλιο της κάλυπτε όλους τους άλλους θορύβους. Ούτε στα πιο νοσηρά όνειρα της δεν περίμενε να πεθάνει τόσο γρήγορα. Ακόμη καλύτερα. Τώρα μπορούσε να πάρει την εκδίκηση της από τον άντρα που της είχε φερθεί τόσο άσχημα και από τους φίλους του που του επέτρεπαν να της φέρεται με αυτόν τον τρόπο.
Γκέρτυ Χόχεν, πρώην υπηρέτρια του Λόρδου Ρίκαρντ Ασάφενμπεργκ
Η Γκέρτυ έριξε μια κουβέρτα πάνω της. Το κρύο διαπερνούσε τα κόκαλα της. Η παράγκα που μοιραζόταν με την συγκάτοικο της ήταν στην βορειότερη συνοικία της Ούμπερσραηκ. Μακριά από το αναθεματισμένο πανδοχείο το Φεγγάρι του Ναύτη και τους απεχθείς πελάτες του, αλλά δυστυχώς σε μέρος που το χτύπαγαν βοριάδες. Από το κρύο τα χνώτα της άφηναν ένα μικρό συννεφάκι, αλλά δεν μπορούσε να το δεί γιατί ήταν σκοτάδι. Έτριψε τα χέρια της για να ζεσταθεί. Νόμισε ότι κάτι άκουσε απ’ έξω. Άνοιξε την πόρτα της. Κανείς. Πριν την κλείσει είδε ένα λευκό φάκελο στο σκαλοπάτι της, τον φώτιζε το πράσινο και μιαρό φως του δεύτερου φεγγαριού, του Μόρρσλιμπ. Είχε ζωγραφιστά δύο ζάρια. Χαμογέλασε. Είχε αρχίσει να νομίζει ότι ο ζητιάνος της είχε πει ψέματα για να πάρει τα λεφτά της. Τελικά όμως έλεγε την αλήθεια. Όντως γνώριζε κάποιον στην συντεχνία των κλεφτών, γιατί από αυτούς ήταν το γράμμα. Έσκυψε, το πήρε, και μπήκε πάλι μέσα κλείνοντας την πόρτα.
Έκατσε στην καρέκλα της και άναψε το κερί που ήταν πάνω στο τραπεζάκι. Το δωμάτιο φωτίστηκε, οι τοίχοι είχαν παράξενα σκαλίσματα. Το ίδιο και το τραπεζάκι. Άνοιξε το γράμμα προσεκτικά και έβγαλε το σημείωμα. Το ξεδίπλωσε και το διάβασε. ‘Πέθανε στην Στρομντορφ. Έκαψαν και το κουφάρι του’, έγραφε. Η Γκέρτυ ξαναδιάβασε το γράμμα. Δεν μπορούσε να το πιστέψει. Το δίπλωσε και το έβαλε πάλι στο φάκελο, και αυτόν με την σειρά του τον έβαλε στον κόρφο της. Το βλέμμα της ήταν απλανές, κοίταζε στο κενό. Αφηρημένα ακολουθούσε με το δάχτυλό της το περίγραμμα του αστεριού με τις οχτώ ακίδες που ήταν χαραγμένο στο τραπεζάκι.
Άρχισε να ζαλίζετε, αλλά κατάλαβε ότι είχε ξεχάσει να πάρει ανάσα από την στιγμή που διάβασε το μήνυμα και μετά. Ανέπνευσε και άρχισε να χασκογελά ασταμάτητα. Μετά το χαχάνισμα εξελίχθηκε σε νευρικό γέλιο. Σηκώθηκε όρθια, κλοτσώντας την καρέκλα της μακριά. Έριξε το κεφάλι της πίσω, και απόλαυσε το γεγονός γελώντας μανιακά, το γέλιο της κάλυπτε όλους τους άλλους θορύβους. Ούτε στα πιο νοσηρά όνειρα της δεν περίμενε να πεθάνει τόσο γρήγορα. Ακόμη καλύτερα. Τώρα μπορούσε να πάρει την εκδίκηση της από τον άντρα που της είχε φερθεί τόσο άσχημα και από τους φίλους του που του επέτρεπαν να της φέρεται με αυτόν τον τρόπο.
Οι τυχοδιώκτες της Μάζας: Η άνοδος και η πτώση, Πάρτον Αλαγκιάς.
No comments:
Post a Comment